Tenrura, desamor, idolatría pola muller amada e toma de conciencia da vida pasada. Son os ingredientes cos que J. W. von Goethe tece un dos máis fermosos poemas de amor que deu a luz a época romántica alemá. Coa Elegía de Marienbad o autor pecha un dos últimos capítulos da súa existencia. Quizais o máis emocionante e, ao mesmo tempo, o máis desolador; pois a inicial ilusión por un amor que o fai rexuvenecer convértese nunha decepción cando a vida revela o cruento do paso dos anos.